Έχετε σακούλες σκουπιδιών στο σπίτι; Πιθανόν. Είναι αλήθεια ότι μερικές το γράφουν και πάνω. Ωραία ως εδώ. Έχετε γεμίσει ποτέ μια τέτοια σακούλα με κάτι άλλο εκτός από σκουπίδια; Για παράδειγμα ρούχα, παιχνίδια ή κάτι άλλο επειδή σας βόλευε να το μεταφέρετε έτσι; Μάλλον ναι. Και το έχετε κάνει για έναν απλούστατο λόγο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΑΚΟΥΛΕΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ. Τις δημιουργούμε απο αυτό που βάζουμε μέσα τους. Έτσι όλες οι σακούλες είναι για σκουπίδια όσο είναι για σεντόνια, χώμα, παιχνίδια ή ότι άλλο φανταστούμε μέχρι να το αποφασίσουμε.
Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την εκπαίδευση του Αυτισμού. Ακριβώς αυτό.
Τη διαρκή διδασκαλία, παραδοχή και εξοικείωση του παιδιού με την αλήθεια ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως ΔΟΧΕΙΟ (σακούλα, τάπερ, κουτί κοι περιέκτης) από πριν. Όλα τα πράγματα αποκτούν νόημα και όνομα ΑΦΟΥ κάνουμε κάτι με αυτά. Στην πραγματικότητα το στοίχημα αυτό δεν έχει να κάνει με τα πράγματα τελικά όσο με τη σκέψη από πίσω.
Τα δοχεία λοιπόν (αν σκεφτούμε ακόμα παραπέρα ένα δωμάτιο, ένα κτήριο συγκεκριμένης χρήσης ή μια κοινωνική περίσταση ως τέτοια) δεν είναι αυθύπαρκτα όσο εμείς δεν ενεργούμε.
Πως αλλιώς θα πείσουμε ένα αυτιστικό άτομο (που δείχνει τελικά να εξαρτάται απο τα δοχεία) ότι μπορεί μια "σακούλα σκουπιδιών" να δημιουργηθεί από μια οποιαδήποτε άδεια συσκευασία, ότι ενα πάρτυ μπορεί να γίνει εκτάκτως σε μια σχολική αίθουσα ή μια σκηνή κάμπινγκ μπορεί να γίνει το προσωρινό "σπίτι" μας. Κι όλα αυτά να τα δεχτεί χωρίς άγχος.
Οι αυτιστικοί όσο και πολλοί άνθρωποι χρειαζόμαστε ΚΟΥΤΑΚΙΑ με πράγματα ή πληροφορίες για να προσανατολιζόμαστε και να μπορούμε να συμφωνούμε. Άλλο τόσο χρειάζεται να αντέχουμε την αλήθεια ότι
τα κουτιά αυτά δεν είναι παρά μόνο προσωρινές συμβάσεις μεταξύ μας που εξυπηρετούν απλώς μια δεδομένη στιγμή. Συμβάσεις που πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείπουμε για να επιτυγχάνουμε μια καλύτερη προσαρμογή κάθε φορά. -
Comments